A może korzystniej będzie nauczyć się opanowywania naszego dążenia do realizowania nierealistycznych i skrajnie wysokich wymagań wobec siebie samej? Czy nie warto pozwolić sobie na działanie w myśl zasady: „Zamiast wykonać zadanie na 100 %, spróbuję czasem wykonać go na 80 lub 70 %"?

Aby ustrzec się przed opisanymi wyżej pułapkami perfekcjonizmu starajmy się ograniczać stawiane sobie wymagania. Dajmy sobie taryfę ulgową i prawo do bycia „no-perfekt". Nie nakręcajmy się. Nauczymy się odczuwać satysfakcję i radość z aktualnych osiągnięć i w zależności od indywidualnych możliwości odpowiednio planować kolejne zadania. Jeśli perfekcjonizm staje się głęboko zakorzenionym poczuciem sensu i nadrzędną wartością życia, warto przystanąć na chwilę i zastanowić się: „Do czego zmierzam?”

Najważniejszym bowiem celem życia jest nauka doceniania szczęśliwych momentów w życiu i przyjmowania porażek bez żalu. Warto „pogodzić się z tym, czego nie można zmienić, mieć odwagę, aby zmienić to, co można zmienić, mieć pogodę ducha, by zaakceptować to, czego zmienić nie można, oraz posiąść mądrość, aby odróżnić jedno od drugiego”.

Ewa lat 35:

Pracowałam w dużych firmach konsultingowych, zaczynałam od podawania kawy, wpisywania danych potem objęłam stanowisko specjalisty do spraw marketingu aż w końcu zostałam szefem działu. To mi nie wystarczało, chciałam czegoś ekstra. Założyłam własną firmę. Prowadziłam szkolenia na zlecenie firm. Dodatkowo we wszystkie weekendy zdobywałam kolejne certyfikaty ze szkoleń z zakresu technik sprzedaży. Miałam sporo zleceń i ambicje, by sprostać wszystkim wymaganiom klientów. Pracowałam coraz więcej, pokazując, że sobie poradzę, jestem najlepsza w tym co robię i nie potrzebuje pomocy innych ludzi. Opracowywałam projekty szkoleń, spotykałam się z klientami, dzwoniłam po nowych klientach, opracowywałam ulotki, wizytówki itd. Byłam więc sekretarką, handlowcem, księgową, szkoleniowcem i organizatorem imprez w jednej osobie. Napływało coraz więcej zleceń, a mnie dopadło zniechęcenie, ale mimo to brałam je. W ten sposób, goniąc resztkami sił, funkcjonowałam przez 2,5 roku.

W końcu pojawiły się problemy ze zdrowiem, zaburzenia hormonalne, ciągle infekcje, trafiłam do lekarza. Leczyłam się na rożne choroby aż jeden z lekarzy skierował mnie do psychologa. Chodzę na terapię... Mam nadzieję, że znajdę radość normalnego życia i spełnię swoje ukryte marzenie - rodzina.

Maria lat 40:

Byłam przekonana, że poza murami biura nie istnieje normalny świat. Od kilku lat pracowałam w międzynarodowej korporacji. Zaczynałam jako asystentka w dziale marketingu, szybko awansowałam. W pracy spędzałam kilkanaście godzin dziennie. Zdarzało się, że wychodzi¬łam z niej nad ranem. Czułam się zadowolona, że pracuje a szef jest ze mnie dumny. Trafiłam do kolejnej korporacji i znowu awansowałam. Wkrótce zaszłam w ciążę, ale w biurze byłam obecna codziennie aż do dnia porodu i już po czterech tygodniach wróciłam do pracy. Dziecko zostawiałam z zaufaną opiekunką. Pracowałam nadal, wieczorami wracałam do domu i padałam ze zmęczenia. Jednak pokusa odniesienia kolejnego sukcesu w pracy nakręcała mnie do dalszej pracy.

W weekendy wyjeżdżałam na szkolenia służbowe. Z dzieckiem spędzałam może 2,3 godziny tygodniowo. Opamiętałam się kiedy, zobaczyłam jak po dwóch latach moje własne dziecko przytula się chętniej do opiekunki niż do mnie i zaczyna mnie traktować jak kogoś obcego.

Zrezygnowałam z pracy w korporacji, sama zajęłam się synkiem, pracuję zdalnie i jestem szczęśliwa pomimo, że mniej zarabiam.

Izabela Kielczyk – psycholog biznesu, coach wyższej kadry menadżerskiej, trener. Jest certyfikowanym coachem ICC (International Coaching Community), członkiem Samorządu Zawodowego Psychologów Polskiego Towarzystwa Psychologicznego. Na co dzień pełni także funkcję vice-prezes Agencji Kreacji Wizerunku Biznesowego – Ypsilon Media Sp. z o.o. i dyrektora Pracowni Psychoterapii w Warszawie specjalizującej się w rozwoju osobistym, life coachingu i psychoterapii. Ponadto pełni rolę prezes Rady Psychologii Biznesu w Europejskim Forum Właścicielek Firm, gdzie swoja pasją do pracy z innymi zaraża polskie bizneswoman.